دبیر اجرایی همایش
جناب آقای دکتر محمدعلی کیانی
مسئولیت اجتماعی بر تعهّد اجتماعی به عنوان پایه و اساس رفتار یک فرد، شرکت یا سازمان در جامعه تأکید دارد و به بیانی ساده می خواهد با تحریک و تهییج افکار عمومی، وظایف و تکالیف از یاد رفتۀ را به آنان متذکّر شود؛ همان که در مبانی دینی هم به روشنی به آن اشاره شده است و عامّه مردم و توانگران را نسبت به بستر زیستِ اجتماعی و همنوعان خویش، مسئول و پاسخگو میداند.
ما معتقدیم که ترویج صلح، یاریگری، اخلاق حرفه ای و مسئولیت اجتماعی، موضوعی زیربنایی و فرابخشی است که در همه ارکان جامعه؛ اعم از قوای سه گانه، مدیریت شهری، مراکز علمی و دانشگاهی، نهادهای مدنی، رسانه ها، بنگاه های اقتصادی و سایر نهادهای مرجع و جریان ساز، می بایست جاری و ساری گردد.
بهروزی و تعالی هر جامعه، مستلزم اقدامات آگاهانه و متقابل دولت-ملتها، نهادها و بنگاه هاست. برای این منظور، لاجرم حکمرانی شایسته ای طلبیده می شود تا در سایه بازآفرینی ارزش های موجود، موجبات افزایش کیفیت زندگی جمعی را فراهم آورد. از این منظر؛ می توان نگاه ویژه ای به آمایش ملی و توسعه شهرها و روستاها داشت که تهران و هر مکان دیگری را به شرط رعایت ارزش ها، هنجارها، معیارهای بومی و عُلقه های ملی و فرهنگی، به پایداری زیست محیطی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و امنیتی می رساند.
پُر واضح است عدم مسئولیت در قبال محیط طبیعی و انسانی موجب می شود تا زمینۀ ناپایداری و ناترازی و بروز انواع آسیب های اجتماعی فراهم آید. در چنین حالتی، امنیت اجتماعی سلب و تسلسل آثار روحی و روانی مترتّبِ بر آن، دامن گیرِ کل جامعه می شود. از این رو باورِ ما اینست که درد افراد جامعه، از یکدیگر جدا نیست و دردهای عظیم جسمی، روحی، معنوی و اجتماعی، اگر به درستی درمان نشوند، به پیکره جامعه منتقل می شوند. امسال نیز به رسم سال های پیشین، برای این درد مشترک گرد هم می آییم تا بتوانیم ضمن گرامیداشت چهره های شاخص این حوزه، فصلی نوین از مهرورزی و دیگر دوستی را رقم بزنیم.
آرزو داریم؛ سرزمین سبزمان ایران، همواره خاستگاه مردمانی با همت بلند و اندیشه ای والا باشد که خود را در برابر ایرانِ امروز و فردا؛ مسئول، پاسخگو، قانونمند، یاریگر، صلحطلب، خیرخواه و آیندهنگر بدانند.
تو مگو همه به جنگند و زِ صلح من چه آید؟
تو یکی نِه‌ای هزاری، تو چراغ خود برافروز ...
محمدعلی کیانی، دی ماه 1402